Το κείμενο 101 σημειώσεις για την Ένωση Ενοικιαστ(ρι)ών του Los Angeles έχει γραφτεί από την Tracy Rosenthal και έχει δημοσιευθεί στη σελίδα του περιοδικού Commune
Δεν μπορείτε να κάνετε πολιτική μόνος/η σας.
1. Πρώτον, δεν υπάρχει κρίση στέγασης.
2. Η στέγαση δεν βρίσκεται σε κρίση.
3. Η στέγαση δεν χρειάζεται θεραπευτές για τα τραύματά της.
4. Η στέγαση δεν χρειάζεται δικηγόρους. Η στέγαση δεν χρειάζεται συντρόφους ή φίλους. Η στέγαση δεν χρειάζεται αντιπροσώπους. Η στέγαση δεν χρειάζεται οργανωτές.
5. Όταν αποκαλούμε αυτή την κρίση κρίση στέγασης, αυτό ωφελεί τους ανθρώπους που σχεδιάζουν κατοικίες, που χτίζουν κατοικίες, που κερδοφορούν από τις κατοικίες, όχι τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές.
6. Μας οδηγεί να σκεφτόμαστε με αφηρημένες έννοιες, για αριθμούς και για «μονάδες» και όχι για ανθρώπους ή για την εξουσία.
7. Δεν είναι κρίση στέγασης. Είναι κρίση των δικαιωμάτων των ενοικιαστών.[1][*] Σε όλα τα σημεία όπου χρησιμοποιείται το αρσενικό γένος εννοείται επίσης η χρήση του θηλυκού.
8. Στην Ένωση Ενοικιαστ(ρι)ών του Λος Άντζελες, το αντικείμενο της δουλειάς μας δεν είναι η στέγαση. Είναι οι ενοικιαστές.
9. Ένας ενοικιαστής μπορεί να παρενοχληθεί, να υποστεί έξωση, να εκτοπιστεί, να μείνει άφραγκος, χωρίς χαρτιά, να μπουχτίσει ή να είναι οργανωμένος. Ένας ενοικιαστής μπορεί να είναι νηπιαγωγός, δάσκαλος ή δάσκαλος σε απεργία.
10. Ένας ενοικιαστής μπορεί να είναι φυλακισμένος ή άστεγος.
11. Στο LATU (Ένωση ενοικιαστριών Los Angeles) ορίζουμε τον ενοικιαστή ως κάτι περισσότερο από έναν μισθωτή. Ενοικιαστής είναι οποιοσδήποτε δεν ελέγχει μόνος του τη στέγασή του.
12. Στη LATU, πλαισιώνουμε το έργο μας γύρω από τον άνθρωπο, όχι γύρω από τη στέγαση.
13. Οι άνθρωποι, σε αντίθεση με τη στέγαση, έχουν φυλή, φύλο, οικογένεια, ιστορία.
14. Οι άνθρωποι, σε αντίθεση με τις κατοικίες, έχουν δύναμη.
15. Ξεκινήσαμε τη LATU το 2015, με μια και μόνη συνάντηση στο Χόλιγουντ.
16. Έκτοτε επεκταθήκαμε σε δέκα τοπικά τμήματα, τα οποία συνεδριάζουν δύο φορές τον μήνα σε όλη την πόλη, και έχουμε πλέον οργανώσει δεκάδες ενώσεις ενοικιαστ(ρι)ών, ορισμένες με εκατοντάδες μέλη.
17. Η LATU είναι μια ένωση που χρηματοδοτείται από τα μέλη της. Δεν είμαστε μη κερδοσκοπική οργάνωση. Δεν λαμβάνουμε καμία χρηματοδότηση πέρα από τις συνδρομές, οι οποίες είναι κατά μέσο όρο πέντε δολάρια το μήνα.
18. Είμαστε μια προσπάθεια που βασίζεται αποκλειστικά σε εθελοντές.
19. Έτσι ξεκινήσαμε:
20. Το 2012, το School of Echoes, μια ομάδα ανθρώπων, διαφορετικών ηλικιών, φυλής και οργανωτικής εμπειρίας, κατάλαβε ότι αυτό που είχαμε όλοι κοινό ήταν ότι ζούσαμε σε γειτονιές που βιώνουν μια διαδικασία που συχνά ευφημίζεται ως «αλλαγή».
21. Η αοριστία αυτής της διαδικασίας επέτρεψε σε ορισμένους να την ονομάσουν φυσική, αναπόφευκτη, και ακόμη: καλή.
22. Μιλάω για τον εξευγενισμό, του οποίου η έννοια το 2012 φαινόταν να ορίζεται από τους ανθρώπους που ωφελήθηκαν από αυτόν.
23. Συλλογικά, το School of Echoes θέλησε να επαναπροσδιορίσει τον εξευγενισμό όχι ως μια φυσική διαδικασία, αλλά ως -για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση της Ursula K. Le Guinn- μια «ανθρώπινη δύναμη», που παράγεται από ανθρώπους, από φορείς, παράγοντες και στόχους.
24. Έτσι, περάσαμε μερικά χρόνια ακούγοντας: Τους ανθρώπους στο STAY στο Echo Park, όπου η αποκαλούμενη «απαγόρευση συμμοριών» σήμαινε ότι έγχρωμοι νέοι μπορούσαν να φυλακιστούν μόνο και μόνο επειδή κάθονταν μαζί έξω,
25. τους κατοίκους του Frogtown, όπου ένα νέο δημόσιο πάρκο έφτασε ακριβώς αφού οι μισές ιδιοκτησίες της γειτονιάς είχαν αλλάξει χέρια μέσα σε τρία χρόνια,
26. στο Needle Exchange στο Χόλιγουντ, του οποίου οι επιχειρήσεις ενημέρωσης καλούνταν να προλαβαίνουν τις εντατικοποιημένες σαρώσεις καταυλισμών,
27. στην Union de Vecinos, η οποία αγωνίστηκε ενάντια στο Hope VI του Κλίντον, το οποίο σήμαινε την κατεδάφιση περισσότερων από εννιακόσιες δημόσιες κατοικίες από το Boyle Heights.
28. Ακούσαμε: δημοτικές κυβερνήσεις που επέκτειναν τη φορολογική τους βάση αλλά όχι τις υπηρεσίες τους, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις που διαπραγματεύονταν τους όρους της ήττας, δικηγόρους που προσέφεραν ατομικές συμβουλές και ενοικιαστές που δεν γνώριζαν τα δικαιώματά τους και νόμιζαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
29. Καταλήξαμε να κατανοήσουμε τον εξευγενισμό ως σκόπιμο και παραγόμενο. Ορίσαμε τον εξευγενισμό ως «εκτοπισμό και αντικατάσταση των φτωχών για το κέρδος».
30. Αλλά δεν θέλαμε απλώς να αναλύσουμε το gentrification, θέλαμε να το σταματήσουμε.
31. Εντοπίσαμε την αλληλεγγύη που υπήρχε μεταξύ όσων επωφελούνται από τον εξευγενισμό – αστυνομία, εκμισθωτές, εργολάβους, κυβερνητικούς εκπρόσωπους της κτηματομεσιτικής αγοράς – και καταλάβαμε ότι έπρεπε να οικοδομήσουμε την ίδια αλληλεγγύη και ανάμεσά μας.
32. Με άλλα λόγια, γνωρίζαμε ότι δεν μπορούσαμε να πολεμήσουμε μόνοι μας τον εξευγενισμό.
33. Η επικέντρωση μας στους ενοικιαστές και όχι στη στέγαση, στο να γίνουμε οργανωτές ενοικιαστών και όχι ακτιβιστές της στέγασης, διαμόρφωσε ριζικά τα μέλη μας, τις στρατηγικές και τους στόχους μας.
34. Ρωτήσαμε: Σε μια πόλη όπου περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους του Λος Άντζελες στο σπίτι τους μιλούν μια άλλη γλώσσα εκτός από τα αγγλικά, πώς θα οικοδομήσουμε αλληλεγγύη πέρα από τις γλωσσικές διαφορές;
35. Ρωτήσαμε: Ο εξευγενισμός επηρεάζει περισσότερο τους πιο ευάλωτους στην πόλη μας, οπότε πώς θα μετατρέψουμε στο κίνημά μας, τους πιο ευάλωτους, στους πιο ισχυρούς;
36. Ρωτήσαμε: Πώς σεβόμαστε τους ενοικιαστές αν τους αντιμετωπίσουμε ως ειδικούς (experts) σε σχέση με τις εμπειρίες τους;
37. Ρωτήσαμε: Πώς θα κάνουμε την Ένωση Ενοικιαστ(ρι)ών του Λος Άντζελες ένα μέρος όπου θα μαθαίνετε ότι δεν είστε μόνοι;
38. Ακολουθούν ορισμένες απαντήσεις που βρήκαμε:
39. Η LATU λειτουργεί με βάση την αρχή της γλωσσικής δικαιοσύνης, με την οποία εννοούμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να μιλάει και να γίνεται κατανοητός στη γλώσσα με την οποία αισθάνεται πιο άνετα.
40. Η επιτροπή γλωσσικής δικαιοσύνης πραγματοποιεί ταυτόχρονη διερμηνεία σε κάθε συνάντησή μας – διερμηνεία ισπανικών για τους αγγλόφωνους και διερμηνεία αγγλικών για τους ισπανόφωνους – που σημαίνει ότι ο χώρος μας προσπαθεί να προκρίνει τους δίγλωσσους ομιλητές και καμία γλώσσα έναντι της άλλης.
41. Η LATU είναι ένα οριζόντιο κίνημα: χτίζουμε ενώσεις ενοικιαστ(ρι)ών στα κτίρια, σε τοπικά τμήματα στις γειτονιές και φτάνουμε μέχρι το σωματείο μας που εκτείνεται σε όλη την πόλη.
42. Θέλουμε όμως τα μέλη μας και η ηγεσία μας να αντικατοπτρίζουν τους ανθρώπους που επηρεάζονται περισσότερο από την κρίση των δικαιωμάτων των ενοικιαστ(ρι)ών. Πράγμα που σημαίνει ότι η οριζοντιότητα δεν μπορεί να είναι απλώς επίπεδη. Με άλλα λόγια, η οριζοντιότητα δεν μπορεί να είναι τυφλή ως προς το χρώμα, το φύλο ή τη διαφορετικότητα.
43. Στο LATU, οι ενοικιαστές μιλούν, καταστρώνουν στρατηγικές και αντιμετωπίζουν ατομικές κρίσεις – μια ειδοποίηση έξωσης, μια τρύπια στέγη, μια απειλή απέλασης, έναν εκμισθωτή που οπλοφορεί – αλλά μαθαίνουν επίσης πώς αυτές οι ατομικές κρίσεις αποτελούν μέρος μιας συλλογικής κρίσης, προκαλούνται από αυτήν και συμβάλλουν σε αυτήν.
44. Μαθαίνουμε ο ένας στον άλλο τα δικαιώματα που έχουμε για να υπερασπιστούμε τα σπίτια μας – έλεγχο των ενοικίων, εγγύησης δικαιώματος κατοίκησης – αλλά και τα δικαιώματά μας να οργανωνόμαστε και να διαμαρτυρόμαστε.
45. Ασκούμε και οικοδομούμε αλληλεγγύη πέρα από τη γλώσσα, τη γεωγραφία και τα μεμονωμένα κτίρια.
46. Η LATU δεν είναι ένας οργανισμός παροχής υπηρεσιών – είναι ένα κίνημα.
47. Ο ρόλος του κινήματος δεν είναι να λύσει την κρίση στέγασης, αλλά να κερδίσει στους ενοικιαστές περισσότερα δικαιώματα, να αποκτήσουν οι ενοικιαστές τόσο μεγάλη δύναμη ώστε να προβάλλουμε απαιτήσεις και όχι αιτήματα.
48. Όπως το έθεσε ο αστικός μελετητής Τσέστερ Χάρτμαν, μόνο οι ενοικιαστές θα κερδίσουν στους ενοικιαστές το δικαίωμα να παραμείνουν στη θέση τους.
49. Όταν επαναορίζουμε την κρίση στέγασης ως κρίση δικαιωμάτων των ενοικιαστ(ρι)ών, καταλαβαίνουμε γιατί η κρίση φαίνεται να είναι μόνιμη, ένα μόνιμο χαρακτηριστικό και όχι ένα περιστασιακό σφάλμα, από τη δεκαετία του 1920. Καταλαβαίνουμε γιατί αυτό που αποκαλούμε λύσεις – προσιτά συμβόλαια που λήγουν, επιδοτήσεις που κανένας εκμισθωτής δεν δέχεται – φαίνεται ότι μόνο αποτυγχάνουν.
50. Όταν αποκαλείτε αυτή την κρίση, κρίση στέγασης, παρεξηγείτε το πρόβλημα αντιμετωπίζοντας το ως πρόβλημα παραγωγής κατοικίας – τη λεγόμενη « έλλειψη» – και όχι ως πρόβλημα διανομής. Για κάθε άστεγο στη χώρα υπάρχουν δύο κενά σπίτια που ανήκουν σε επενδυτές – οι πόλεις υπερκατασκευάζουν πολυτελείς κατοικίες για να κατευνάσουν τους επενδυτές ενώ τα ενοίκια για τους εργαζόμενους δεν μειώνονται παρά την πληθώρα αυτή.
51. Αλλά το έχετε ακούσει ένα εκατομμύριο φορές και θα το ακούσετε ακόμα ένα εκατομμύριο φορές: υπάρχει κρίση στέγασης και για να βγούμε από αυτήν θα χτίσουμε περισσότερο.
52. Από το «Σχέδιο Μάρσαλ» του Gavin Newsom μέχρι την πλήρη απορρύθμιση από τον Ben Carson, αυτή η στρατηγική της προσφοράς, του χτίζω-χτίζω-μωρό μου-χτίζω απλά κάνει αυτό που παρουσιάζεται ως οικονομική κοινή λογική.
53. Αλλά εμείς αντιλαμβανόμαστε την πολιτική της προσφοράς ως μια προσπάθεια να κυβερνηθεί η στέγαση χωρίς έλεγχο, να εξοβελιστούν οι άνθρωποι από τη σφαίρα της πολιτικής, να ωφεληθούν οι άνθρωποι που κερδοσκοπού από τη στέγαση, όχι οι άνθρωποι που ζουν σε αυτήν.
54. Θα πρέπει ακούσουμε στην πολιτική της προσφοράς τον απόηχο των σχεδίων «εκκαθάρισης των παραγκουπόλεων», μέσω των οποίων η επικέντρωση στα κτίρια και όχι στους ανθρώπους επέτρεψε τον μαζικό εκτόπισμό τους.
55. Δεν υπάρχει έλλειψη κατοικίας παρά μόνο για τους φτωχούς και τους εργαζόμενους, την οποία η αγορά δεν κάλυψε και δεν θα καλύψει ποτέ.
56. Όπως είπε το 1935, η συνήγορος της δημόσιας κατοικία, Catherine Bauer: η κατάσταση είναι μόνιμη.
57. Όπως και με την κρίση στέγασης, έτσι και εδώ πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τις έννοιες: Οι εκμισθωτές δεν παρέχουν κατοικία, αλλά αποσπούν ενοίκιο από την κατοικία. Οι εργολάβοι δεν παρέχουν στέγαση, κερδοσκοπούν από τη στέγαση.
58. Οι YIMBYs (Yes in my back yard) δεν είναι ακτιβιστές της κατοικίας, αλλά ακτιβιστές της ανάπτυξης ακινήτων.
59. Να θυμάστε: Η στεγαστική δικαιοσύνη είναι ένας αγώνας και όχι μια συζήτηση. Όπως σε κάθε μάχη, έτσι και εδώ υπάρχουν πλευρές.
60. Αντί να ρωτάμε γιατί δεν υπάρχουν αρκετά οικονομικά προσιτά σπίτια, θα πρέπει να ρωτάμε γιατί κάθε σπίτι γίνεται απρόσιτο.
61. Προϋπόθεση για τη δικαιοσύνη των ενοικιαστ(ρι)ών είναι ο δημόσιος έλεγχος του κόστους της ιδιωτικής κατοικίας. Για τη δικαιοσύνη των ενοικιαστ(ρι)ών χρειάζεται δημόσιος έλεγχος όλων των κατοικιών.
62. Αλλά πώς θα αποκτήσουμε αυτόν τον έλεγχο;
63. Δεν θα μας τον δώσουν οι άνθρωποι που κατασκευάζουν, μεταπωλούν και στοιχηματίζουν σε κατοικίες ή που τις χρησιμοποιούν σαν τραπεζικά προϊόντα.
64. Δεν θα μας τον δώσουν οι πολιτικοί αντιπρόσωποί μας, με την τάση τους να παίρνουν μίζες.
65. Δεν θα μας τον χαρίσουν οι φιλανθρωπικές οργανώσεις του Ζούκερμπεργκ.
66. Ο έλεγχος του κόστους της στέγασης δεν θα προέρχεται από την ανάπτυξη μη κερδοσκοπικών «προσιτών κατοικιών» ή από τις επιδοτήσεις ενοικίου.
67. Να θυμάστε: η «προσιτή κατοικία» εξακολουθεί να είναι το αντίθετο της δημόσιας κατοικίας.
68. Όταν ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια Γκάβιν Νιούσομ αποκαλεί το σχέδιό του για τα κίνητρα στέγασης «σχέδιο Μάρσαλ», δεν πρέπει να αγνοούμε μέσα στη μεταφορά που χρησιμοποεί, τον αντικομμουνισμό της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.
69. Επειδή από την άποψη των δικαιωμάτων των ενοικιαστών, δεν χρειάζεται απλώς να ελέγξουμε την αγορά, αλλά να την πετάξουμε έξω από τη ζωή μας.
70. Πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε από τους ιδιοκτήτες, τους εργολάβους, τους πολεοδόμους και τους οικονομολόγους να λύσουν ένα πρόβλημα του οποίου η μη λύση είναι προϋπόθεση για τα συμφέροντά τους.
71. Αντίθετα, πρέπει να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον, να σεβαστούμε την τεχνογνωσία που αποκτήθηκε μέσα από τον αγώνα. Στη LATU, η λύση είναι η εξής:
72. Ο Σύλλογος Ενοικιαστ(ρι)ών Exposition από το Νότιο Λος Άντζελες οργάνωσε τις διαμαρτυρίες του μπροστά από την έπαυλη του εκτοπιστή τους, επισημαίνοντας ότι μέσα σε αυτήν την έπαυλη υπήρχε αρκετός χώρος για όλες.
73. Στεκόμενοι μπροστά στην πόρτα, θυμόμαστε ότι η έξωση είναι προσωπική. Στις κινητοποιήσεις μας δε διστάζουμε να κάνουμε και τον αγώνα κατά της έξωσης προσωπικό.
74. Όπως και με τη μεταφορά πλούτου από το Νότιο Λος Άντζελες στην κομητεία Όραντζ, ο πλουτισμός μιας γειτονιάς δεν είναι τυχαίος, αλλά βασίζεται στην υποταγή και την εκμετάλλευση μιας άλλης γειτονιάς.
75. Το ενοίκιο που πληρώνουμε είναι η υποθήκη για το δεύτερο σπίτι ενός εκμισθωτή, είναι η εγγύηση για τη διατήρηση του διαγεννεακού πλούτου, είναι οι ροές εισοδήματος για τις εταιρείες, είναι μια χρηματιστικοποιημένη ασφάλεια που προσφέρεται στα hedge funds (κερδοσκοπικά ταμεία) ως ομόλογο.
76. Ο Σύλλογος Ενοικιαστ(ρι)ών Hillside Villa έστρεψε την προσοχή της πόλης στη λήξη των συμφωνιών «προσιτής στέγασης». Η «προσιτή στέγαση», η προτιμώμενη λύση της εξουσίας της πόλης, της πολιτείας και της κομητείας στην κρίση, προσφέρει κίνητρα ή επιδοτήσεις στους εκμισθωτές ως αντιστάθμισμα για τα όρια στα ενοίκια, τα οποία έχουν ημερομηνία λήξης. Σε όλο το Λος Άντζελες, η λήξη τους απειλεί τώρα να εκτοπίσει χιλιάδες κατοίκους.
77. Ζητώντας την απαλλοτρίωση του κτιρίου εκείνου που υποθηκεύτηκε με δάνεια μηδενικού επιτοκίου, οι ενέργειες της ένωσης ενοικιαστ(ρι)ών Hillside Villa εξέθεσαν την απάτη των δημοσίων επενδύσεων που χρηματοδοτούσαν τα ιδιωτικά κέρδη και το ίδιο το ψέμα της οικονομικά προσιτής κατοικίας.
78. Ο Σύλλογος Ενοικιαστ(ρι)ών της East Second Street στο Boyle Heights, αποφασισμένος να συνεδριάζει εβδομαδιαία και να δρα από κοινού, συνέχισε την απεργία ενοικίου για σχεδόν δώδεκα μήνες, ενέπνευσε κατασκηνώσεις μπροστά από τα σπίτια των εκμισθωτών, έλαβε περισσότερη προβολή στον εθνικό Τύπο από όσο μπορούμε να μετρήσουμε και τελικά κέρδισε την πρώτη συλλογική σύμβαση της LATU, με την οποία ασκεί έλεγχο στις αυξήσεις ενοικίων και εξασφαλίζει το δικαίωμα επαναδιαπραγμάτευσης ενοικίου.
79. Ως τακτική, οι απεργίες ενοικίου καταδεικνύουν τη δύναμη του σωματείου μας: Ακόμη και όταν δεν έχουμε νόμους για να μας προστατεύουν ως ενοικιαστές, έχουμε η μια την άλλη.
80. Παρόλο που δεν υποστηρίζονται από τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, παρόλο που αποθαρρύνονται από το Τμήμα Στέγασης και περιορίζονται από δικαστικές αποφάσεις, οι απεργίες ενοικίου μερικές φορές φέρνουν αποτέλεσμα.
81. Υπάρχουν κι άλλα:
82. Η Ένωση Ενοικιαστ(ρι)ών Burlington Unidos, η μεγαλύτερη απεργία ενοικίου στην ιστορία του Λος Άντζελες.
83. #FuckYourFlips: μια viral media καμπάνια που ενθάρρυνε παρεμβάσεις ενάντια στις τοπικές διαδικασίες της μεταπώλησης και της υφαρπαγής κατοικίας, και περιελάμβανε το γκρέμισμα των μεσιτικών διαφημίσεων που έγραφαν «προσφέρουμε μετρητά για τα σπίτια σας/αγοράζονται οικόπεδα».
84. Μηνιαίες γενικές συνελεύσεις, οι εκπαιδευτικοί μας χώροι, στους οποίους πραγματοποιήθηκαν εστιασμένα εργαστήρια για νέες τεχνικές αντιμετώπισης εξώσεων – για το ρόλο της αστυνομίας στον εξευγενισμό – για στρατηγικές νομικής και εξωθεσμικής άμεσης δράσης.
85. Αρνούμαστε να δούμε τα σπίτια μας ως ποσοτικοποιήσιμες αφηρημένες έννοιες. Τα αναγνωρίζουμε ως τόπους που η καταπίεση συναντά την εκμετάλλευση, αλλά και ως τόπους εμπιστοσύνης, κοινότητας και δύναμης.
86. Είμαστε οργανωτές των δικαιωμάτων των ενοικιαστριών και όχι ακτιβιστές για τη στέγαση.
87. Με άλλα λόγια, νοιαζόμαστε περισσότερο για τους ανθρώπους παρά για τις κατοικίες στις οποίες ζούμε.
88. Θα ήθελα να σκεφτείτε πόσο κοντά είμαστε στη νίκη, για τη στέγαση ως δικαίωμα. Στην ικανοποίηση της βασικής ανάγκης στέγασης για όλους.
89. Ποια πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν για να φτάσουμε εκεί; Ίσως το πιο σημαντικό, πού θα πραγματοποιηθεί αυτή η εργασία; Πώς θα μοιάζει το δωμάτιο; Ποιος θα έχει την ευκαιρία να μιλήσει; Τι είδους φαγητό θα σερβίρεται;
90. Είμαι προκατειλημμένη, το ξέρω, αλλά νομίζω ότι αυτό το σημείο είναι το σημείο όπου βρίσκεται η Ένωση Ενοικιαστριών του Λος Άντζελες.
91. Αυτή τη στιγμή, εργαζόμαστε ώστε να δυναμώσουμε. Θέλουμε να υπάρχει ένα τοπικό παράρτημα για κάθε συμβούλιο γειτονιάς, ώστε να ανακτήσουμε την ενέργεια που σπαταλιέται όταν η πολιτική συμμετοχή δε συνοδεύεται από συλλογική υποστήριξη.
92. Εργαζόμαστε για να βρούμε την ισορροπία ανάμεσα στη μακροπρόθεσμη στρατηγική και στο επείγον ζήτημα της παρεμπόδισης των εξώσεων.
93. Εργαζόμαστε για να κρατήσουμε τους ανθρώπους ενεργούς και συμμέτοχους ανεξάρτητα από το πώς θα επιλυθούν οι υποθέσεις τους, για να διανείμουμε τη δύναμη μας μέσω των τοπικών οργανώσεων, των επιτροπών και της ένωσης ενοικιαστριών.
94. Έχουμε ξεκινήσει με μηνιαίες συναντήσεις μεταξύ αυτόνομων σωματείων ενοικιαστ(ρι)ών από όλη τη χώρα, δημιουργώντας το δίκτυο ATUN για την ανταλλαγή αναλύσεων, τακτικών και στρατηγικών.
95. Ξεκινάμε μια πρακτική καταλήψεων για να υποδεχόμαστε τους αστυνομικούς όταν φτάνουν.
96. Οργανώνουμε ενοικιαστές σε πολλαπλά κτίρια που ανήκουν στον ίδιο εκμισθωτή.
97. Και σχεδιάζουμε τα μικρότερα βήματα πριν από μια γενική απεργία για τα ενοίκια.
98. Σας καλώ όλους να συμμετέχετε μαζί μας. Αν δεν είστε στο Λος Άντζελες, μπορείτε να οργανωθείτε σε ένα άλλο αυτόνομο σωματείο ενοικιαστριών.
99. Η ήττα δεν είναι αναπόφευκτη.
100. Φτιάχνουμε την κοινότητα υπερασπιζόμενοι την.
101. Δεν μπορείτε, σε καμία περίπτωση, να κάνετε πολιτική μόνος/η σας.
References
| ↑1 | [*] Σε όλα τα σημεία όπου χρησιμοποιείται το αρσενικό γένος εννοείται επίσης η χρήση του θηλυκού. |