Δώδεκα σκέψεις συγκρατημένου πεσιμισμού

1. Στα χρόνια της κρίσης άνθισαν οι προφήτες που έθεσαν τα διλήμματα με όρους σαφείς και κατανοητούς, χωρίζοντας τον περίπλοκό μας κόσμο σε καταπιεστές και καταπιεσμένους….

Η συνομωσία των πλυσταριών

Στις γειτονιές των μητροπόλεων, ανάμεσα σε συνοικιακά καφέ, ψιλικατζίδικα και εισόδους πολυκατοικιών, υπάρχουν κάποιοι χώροι λίγων τετραγωνικών, όπου συναντάται συστηματικά η αφρόκρεμα των γειτόνων. Τα πλυσταριά.

Ο τηλεφωνικός θάλαμος

Στην κοινότητα των συλλεκτών, δίπλα στην πρωταγωνίστρια ομάδα των φιλοτελιστών, περπατά στην σκιά μια ταπεινότερη, λιγότερο γνωστή κατηγορία εμμονικών. Συλλεκτική δημογραφική ομάδα και η ίδια,…

Τρένα και αεροπλάνα. Τουρίστες και Flâneurs

(….) Στην Ταϊτή έζησε μήνες κι ο Λοτί, αν πας λιγάκι παρακάτου, στις Μαρκίζες, που άλλοτες τρώγανε μπανάνες κι άγριες ρίζες, καλλυντικά τώρα πουλάνε του…

Ο Σύριος πρόσφυγας

Στην Συρία ήταν κοινωνικός λειτουργός. Προσπαθούσε να βρει λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά στο σχολείο. Οι ρίζες του βαστούν από τα Golan Heights[i],…

Ποιος

Νίκος Βράντσης στο όνομα. Γεννήθηκα στη Νάουσα, έκανα τις βασικές σπουδές μου στις Πολιτικές Επιστήμες και συνέχισα με ένα μεταπτυχιακό στην Πολιτική Φιλοσοφία. Γράφω στον περιοδικό τύπο για την πολιτική επικαιρότητα και τον χώρο, εξερευνώντας τις αρχιτεκτονικές προϋποθέσεις μιας νέας δημοκρατικότητας που θα αντιμετωπίζει:
– την κοινωνική αποσυναρμολόγηση
– την πολιτική αποδυνάμωση
– την οικολογική υποβάθμιση.

Έχω εμμονή με τους μικροχώρους, τα αντικείμενα, τα τελετουργικά, τις χειρονομίες και πρακτικές και γενικά τα πρόσωπα που συναντώ σε
– πολυκατοικίες,
– γειτονιές,
– πόλεις.

Τα αγαπημένα μου εξαρτήματα είναι
– ένα ζευγάρι κιάλια για να βλέπω πιο καθαρά
– ακουστικά για να ακούω καλλίτερα
– μια κάμερα για να καταγράφω ότι αξίζει να καταγραφεί
– μολύβι και χαρτί / πληκτρολόγιο και οθόνη

Έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στην παρατήρηση της ρουτίνας, των καθημερινών πρακτικών και των επιθυμιών στις οποίες ευτυχώς/ δυστυχώς σκοντάφτουν τα φιλόδοξα πολιτικά οράματα.

Όσο για την χρησιμότητα ενός ακόμα προσωπικού site, πέρα από το ότι δεν υπάρχουν αντιπρόσωποι της προδοσίας, χρειάζομαι ένα τσιμεντόφιλο ορμητήριο. Που πα να πει… μια αρχειοθήκη, όπου θα τοποθετείται ότι γράφω – για να βρω και αν υπάρχει συνοχή σε αυτά που λέω.